Chcemy, żeby seniorzy byli bardziej aktywni, a dzieci się częściej uśmiechały i wiedziały, że jest ktoś, kto o nich pamięta i właśnie dla nich pisze swoje bajki i wiersze.

Projekt „Latające babcie” jest organizowany przez wolontariuszki stowarzyszenia kobiety.lodz.pl dla Pań w wieku 55+. Uczestniczki projektu wezmą udział w cyklu spotkań literacko-aktorskich. W ich trakcie będą:

- pisać bajki, wiersze, opowiadania

- przygotowywać je do druku

- tworzyć bajkowe spektakle dla dzieci

Spotkania będą się odbywać w siedzibie stowarzyszenia w Łodzi przy Al. Kościuszki 48 Ip. Projekt pozwoli jego uczestniczkom realizować długo skrywane literackie i teatralne marzenia. Jest wyjątkową okazją do niecodziennych spotkań międzypokoleniowych. Przygotowane w ramach projektu spektakle będą przedstawiane najmłodszym widzom w przedszkolach, hospicjach, domach opiekuńczych i szpitalach.

- Urszula Machcińska -.

Hala

Halina Kwaśna

LATAJĄCE BABCIE
Babcie latają? – wszyscy pytają.
Tak, ”latać” chcą po kraju.
Dzieciom radość dawać
własne bajki czytać,
wiersze recytować.
Czym do Was przylecą?
O to się nie martwcie,
mają swoje sposoby,
znają także magię.
”Przylecą” by z Wami
odkrywać od nowa
czarodziejski Świat baśni!

PANI JESIEŃ
Teraz pani jesień
po świecie się krząta.
Snuje babie lato,
barwi drzewom liście.
Najpiękniejsze kolory
do tego wybrała,
szkarłaty, fiolety,
brązy, ugry złote.
Te jesienne barwy,
wszystkich zachwycają.
Tylko wiatr przewrotny,
strąca z drzew te liście.
Dywany przecudne
srebrną nitką tkane,
pachną jeszcze latem,
przyjemnie szeleszczą.

WIEWIÓRECZKA
Wiewióreczka zwinna
buszuje w leszczynie.
Skacze po gałęziach,
skarbów wypatruje.
Dopiero co była
wśród zielonych liści,
teraz ruda kitka
na ziemi się pyszni!
Spójrz!
Była hen, na czubku!
Hyc!………
Teraz w leśnej ściółce
myszkuje wesoło,
by mieć pożywienie
na porę zimową.
W dziupli ma ukryte
Różne smakołyki….
nasiona, ziarenka,
owoce leszczyny.
Kiedy Pani Zima
śniegiem las otuli,
wtedy ze spiżarni
wyjmie -
orzech smaczny.
Będzie go chrupała,
chrup, chrup,chrup!
Ząbki swe ścierała!
chrup, chrup, chrup.
Biegaj, biegaj!
Wiewióreczko po lesie,
jutro też Ci przyniosę
…………orzeszek!

JESIENNY SPACER


Koszyk wiklinowy z domu zabierzemy,
w aleję parkową z radością pójdziemy.
A tam – kasztanowce, duuuże, rozłożyste.
Najeżone kulki i palczaste liście!
Owoce brązowe, okrągłe, dojrzałe,
opuściły dzisiaj mieszkanka małe!
Ludziki i stwory wyczarować pora,
A potem te cuda przynieść do przedszkola!

SZARUGA JESIENNA
Szaruga jesienna
deszczem brzemienna,
chłodem przenikliwym,
wiatrem dokuczliwym,
chłosta bezlitośnie.
My tak przemarznięci,
do cna przemoknięci,
marzymy o cieple
domowego ogniska.

POŻEGNANIE ZIMY
Pani Zimo! Dosyć żartów!
Było biało, czysto, mroźnie,
i tak śnieżnie, i tak groźnie!
Zima wszystkim się znudziła!
Pani Zimo! Bądź tak miła,
czas, byś nas już opuściła!
Teraz idzie do nas …
Wonna, świeża i radosna
Pani Wiosna, Pani Wiosna!
Da nam słonka moc promieni,
Dużo kwiatów i zieleni!
Zimo! Pięknie Cię żegnamy,
bo na wiosnę już czekamy!
Pa! Pa! Pa!

ZIMA W LESIE
Głośno szumi wielki las: szu, szu, szu!!!
Stare drzewa skrzypią, chrypią, a gałązki już uschnięte z żalu trzeszczą, pojękują, kiedy wiatr z północy dmie!
Śnieżna zamieć zasypała drzewa i ukryła wszystkie leśne ścieżki! Wszystko tonie w bieli jak w puchu!
Zimą w lesie króluje biel! Wirujące śnieżne płatki oprószają bielą drzewa. Drobinkami srebrzystymi, wszystko w lesie skrzy i lśni się!
No, a kiedy wiatr ucichnie, to w tym lesie białym, cudnym, jakie dźwięki! – Tylko słuchaj…
Stary puchacz pohukuje: „Puchu! Puchu!” Zasapany zając wciąż zapada się w zaspy.
A wiewiórka rudą kitką strąca biały, lekki puch, rozłupując orzeszek. Chrup, chrup! Dzięcioł drzewa opukuje. Stuka! Puka! On je bada – dobrze wie, które drzewo już choruje. Rzadko kiedy ptak zaśpiewa – tirli, pirli!
Czasem słychać głosy dzieci rozbawionych, rżenie koni rozpędzonych, psów szczekanie i dzwoneczków podzwanianie – dzyń, dzyń, dzyń! To kulig! Jedzie, pędzi przez ten las, taki baśniowy, zaśnieżony, srogim mrozem roziskrzony!
Zima w lesie olśniewa, zachwyca i zadziwia.
Wtem, spójrz! Ktoś wiązkę siana niesie i dźwiga worek ziarna! Tak, to pan leśniczy z gromadką dzieci przynosi zmarzniętym zwierzętom pożywienie! Pomaga im przetrwać srogą zimę.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz