Piątkowe popołudnie, marzec. Dzień chociaż
słoneczny, ale brrr...bardzo zimny. Babcie w radosnych nastrojach ,,poleciały" jak na skrzydłach do wnucząt
na ul. Wierzbową. Taszczyły jak zwykle
ze sobą torby wypełnione wszelkim dobrem, niezbędne elementy scenografii,
odpowiednie stroje i ...oczywiście prezenty dla dzieciaczków!
Uf!!! Znalazły
się wreszcie na miejscu. Była z nimi młodziutka koleżanka Sara, (bratanica Basi
Maciejewskiej). Chwilę odpoczęły przy herbacie
i ciasteczkach, ostatnie uzgodnienia i ....gdy
zjawiła się Ela Bukowska, mogły
zaczynać. Po chwili młode opiekunki – wolontariuszki przyprowadziły dzieci.
Witałyśmy się z nimi jak zawsze bardzo
serdecznie. Babcie po raz pierwszy chciały przedstawić tutaj, dwie bajeczki empatyczne. Są w nich ważne treści. Ciekawe czy te
bajeczki będą się dzieciom podobały?) Zaczęłyśmy od bajeczki pt. "Biedronelcia
zapłakana" Uli Machcińskiej. W tej bajeczce jest mowa o smutku. Na scenie
pojawiła się babcia Biedronka (babcia Hala – w czarnych kropach) i wnuczka
Biedronelunia, która wróciła zapłakana z przedszkola (babcia Basia – w czarnych kropeczkach). Gdy babcia zapytała
ją, dlaczego płakała, okazało się, że żuczek Kacperek popychał małą
Biedronelcię i odpychał, i jeszcze śmiał się z niej. No tak! To jest problem,
ale babcia powiedziała, że trzeba z nim porozmawiać, zapytać się dlaczego to
zrobił i wytłumaczyć mu, że lepiej razem się bawić, cieszyć i śmiać się, niż
robić komuś przykrość. Biedronelunia martwiła się tylko, czy ten żuczek na pewno
to zrozumie. Babcia uspokoiła ją, że zrozumie, a gdyby jednak nie zrozumiał, to
pani w przedszkolu też porozmawia z nim....Biedronelcia przytuliła się do
babci, łzy przestały lecieć z jej biedronkowych oczu. Dzieciom podobała się
bajeczka, a na zadawane pytania padały właściwe odpowiedzi. Następnie Ela
Bukowska powiedziała swój wierszyk pt. "Narada". Na pytanie czy można
śmiecić w lesie, dzieci chórem zawołały
– nie! Nie! Trzeba śmieci wrzucać do kosza! I segregować!-Ktoś dodał. Ach!
Cóż
za zgodność. Potem wierszyk
pt."Żaba" Basi Wierzbickiej przeczytała Sara – brawa, brawa! No tak! Sara ma tutaj
już swoich fanów. Zapowiedziałam następną bajeczkę empatyczną pt. "Co
wydarzyło się w Kredkolandii", Basi Wierzbickiej. Ooo!- Słychać było
okrzyki. To na widok dużych kolorowych kredek. Co to będzie....? Otóż jesteśmy
w niezwykłej krainie Kredkolandii, w której to rządzi mądry Król Temperus (jako
król-babcia Hala).W tej to krainie panowało wielkie zamieszanie, bo Kredkusie
kłóciły się który kolor jest najważniejszy. Kredkuś Białek (Basia Maciejewska) zapytał króla,
który z nich jest najważniejszy, czy Kredkuś Czerwonek co maluje serduszka, czy
Zielonek, który maluje liście, a może Kredkuś Żółtek co słońce maluje, Błękitek
– niebo? To może Białek, który księżyc i gwiazdy maluje jest najważniejszy?
Zgadnijcie ?- Co odpowiedział na to ten mądry król? Każdy z was jest tak samo
ważny i potrzebny! -Tak powiedział Król Temperus.
Po chwili ustawiłyśmy tron.
Każde dziecko kolejno siadało na nim w złotej koronie i błyszczącej szacie, a
wszyscy kłaniali się nisko i głośno mówili....witamy cię królu, (lub królowo)!
Była to świetna zabawa, widać było jak każde dziecko z początku z pewną
nieśmiałością, siadało na tronie, ale już po chwili, prostowało się, poprawiało
i z uśmiechem przyjmowało głębokie ukłony od innych. Naprawdę wszyscy
dobrze się przy tym bawiliśmy, nawet urocza pani Jolanta, dała się zaprosić i
już po chwili siedziała na tronie w złotej koronie. Tak, a reszta biła przed
nią ukłony. Potem był wspólny taniec przeplataniec, bawiłyśmy się też z dziećmi
w inne znane nam zabawy. Rozdałyśmy prezenty, wśród nich były także
kolorowanki, więc maluszki od razu zabrały się do pracy...kolorowały z wielkim
zapałem. Widać było, że dzieci cieszyły się, że miałyśmy dla nich tyle czasu i nowych
pomysłów na wspólną zabawę. Było radośnie i bardzo, bardzo miło. Pożegnaniom
nie było końca, a od Sary dzieci nie mogły się po prostu "odkleić"! Pa!
Pa, drogie dzieci.... Nie, nie musicie nas zapraszać!
Babcie i tak do Was ....przylecą!!!
Halina Kwaśna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz